Do połowy XVI wieku tereny Smolnik i okolic porastały lasy Puszczy Mereckiej. Początek stałego osadnictwa dali tutaj za czasów królowej Bony (1549) smolarze, wyrabiający z eksploatowanego w tej części puszczy drewna, smołę. Kilka bud smolarzy dało początek trzynastowłókowej wsi, należącej do starostwa wiżajneńskiego. Do niego należały również niewielkie wsie Jaczno i Kojle. Przywilejem z 20 maja 1659 roku król Jan Kazimierz nadał wieś Smolniki plebanowi wiżajneńskiemu. Odrębną parafię utworzono tu jednak dopiero w 1919 roku. Obecnie obejmuje ona 21 wsi zamieszkałych przez prawie 1000 wiernych. Interesującym śladem przeszłości w Solnikach jest stary cmentarz z drewnianą kapliczką z końca XVIII wieku, obecnie odrestaurowaną. Stojący na wzgórzu kościół o nowoczesnej architekturze od ponad 30 lat zastępuje dawny drewniany, który spłonął.

Obecnie Smolniki są wsią o wybitnych walorach letniskowych. Są też turystyczną bramą do północnej części SPK. Głaz, stojący na skrzyżowaniu dróg, upamiętnia fakt powołania SPK i objęcia go patronatem przez suwalską chorągiew Związku Harcerstwa Polskiego.

Będąc w Smolnikach nie można pominąć dwóch punktów widokowych: na "perłę" SPK - jezioro Jaczno i „U Pana Tadeusza”, z którego roztacza się jeden z najpiękniejszych widoków Suwalszczyzny na jeziora kleszczowieckie o egzotycznych nazwach: Purwin, Kojle i Perty.

Przez wieś prowadzi ścieżka poznawcza „Wokół jeziora Jaczno”.

Panorama smolnicka z punktu widokowego u Pana Tadeusza