Różnorodne warunki siedliskowe oraz wykorzystanie większości gruntów na potrzeby rolnictwa zdecydowało, że znaczne powierzchnie wokół jezior, wzdłuż rzek, na zboczach dolin i w obniżeniach terenu zajmują łąki i pastwiska. Największy udział mają półnaturalne i antropogeniczne zbiorowiska łąkowe i pastwiskowe z klasy Molinio-Arrhenatheretea występujące na siedliskach wilgotnych, w sąsiedztwie cieków wodnych. Ich charakterystyczną cechą jest przewaga gatunków z rodziny traw (trzęślic i rajgrasu) i turzyc oraz roślin wprowadzonych przez człowieka.
Odmianą łąk z klasy Molinio-Arrhenatheretea jest wilgotna i żyzna łąka torfowa Cirsietum rivularis oborealno-górskim charakterze, wytworzona na torfowisku niskim. Gatunkami budującymi zbiorowisko obok traw są rdest wężownik i ostrożeń łąkowy. Na charakter górsko-borealny wskazuje udział przytulii północnej, wielosiła błękitnego, bnieca czerwonego. Łąki te bogate są również w gatunki z rodziny storczykowatych, szczególnie z rodzaju kukułka.
Osobliwością wśród zespołów łąkowych są rzadko spotykane w tej części kraju murawy Festuco–Brometea – zbiorowiska roślinności ciepłolubnej, wykształcone na stromych, piaszczystych zboczach wyniesień morenowych, ozów, kemów i wysoczyzn, a więc w miejscach nienadających się do uprawy płużnej. Użytkowane są one przede wszystkim jako pastwiska. Klasa Festuco–Brometea wykazuje na tym obszarze zróżnicowanie na dwa zespoły, które wykształciły się w zależności od warunków siedliskowych.
Zespół muraw kserotermicznych Hieracio pilosellae-Thymetum pulegioides występuje zwykle na stromych, nasłonecznionych stokach o ekspozycji wschodniej, południowej i zachodniej, na glebach piaszczystych lub gliniastych lekkich, bogatych w węglan wapnia. Wśród bogatej roślinności muraw występuje wiele gatunków charakterystycznych dla obszarów południowych: dziurawiec czteroboczny, dziurawiec skąpolistny, chaber nadreński, dziewięćsił pospolity, centuria pospolita, kocanki piaskowe.
Z suchymi, lecz żyznymi siedliskami związany jest zespół przypominający suche łąki pienińskie Anthyllido–Trifolietum montani. Zbiorowiska tego zespołu występują zwykle na stromych stokach wyniesień morenowych o ekspozycji północnej, na glebach świeżych, bogatych w węglan wapnia.Jest to najbogatsza pod względem florystycznym łąka na terenie SPK. Obok traw dominują w niej rośliny motylkowe, duży udział mają też inne zioła o barwnych kwiatach. Gatunkami charakterystycznymi zespołu jest przelot pospolity i koniczyna pagórkowa oraz gatunki wyróżniające: macierzanka piaskowa, lucerna sierpowata, krzyżownica czubata. Łąki te bogate są również w gatunki rzadkie i chronione, takie jak: podejźrzon księżycowy, ozorka zielona, storczyk męski, centuria pospolita.
Na piaszczystych powierzchniach sandrowych i kemowych w okolicach Smolnik i Kazimierówki oraz u podnóża Góry Cisowej występują niewielkie płaty muraw napiaskowych (psammofilnych) z klasy Sedo-Scleranthetea. Są to zbiorowiska o charakterze pionierskim z dużym udziałem wydmowej trawy szczotlichy siwej. Obok szczotlichy występuje czerwiec trwały, koniczyna polna, rozchodnik ostry, jastrzębiec kosmaczek, jasieniec piaskowy oraz mchy i porosty (głównie chrobotki).